উত্তৰঃ চকুৰ ফ’কাছ দৈৰ্ঘ্য নিয়ন্ত্ৰণৰ বাবে চকুৰ ক্ষমতাক উপযোজন ক্ষমতা বোলে।

উত্তৰঃ অৱতল লেনচ ব্যৱহাৰ কৰিব লাগিব।

উত্তৰঃ সূস্থ চকুৰ দূৰ-বিন্দু চকুৰ পৰা অসীম দূৰত্বত অৱস্থিত আৰু সুস্থ চকুৰ স্পষ্ট দৃষ্টিৰ নুন্যতম দূৰত্ব 25cm।

উত্তৰঃ ল’ৰাজনে বোগা বিকাৰটো হ’ল মায়’পিয়া। উপযুক্ত ফ’কাছ দৈৰ্ঘ্যৰ অৱতল লেনছৰ চচমা ব্যৱহাৰ কৰি ইয়াৰ সংসোদন কৰিব পাৰি।

উত্তৰঃ (b) উপযোজন ক্ষমতা।

উত্তৰঃ (d) অক্ষিপট (Retina)

উত্তৰঃ (c) 25 cm

উত্তৰঃ (c) চিলিয়াৰী

উত্তৰঃ আমি জানো যে,

উত্তৰঃ মায়’পিয়া দৃষ্টিৰ দোষ থকা মানুহজনৰ বাবে,

গতিকে, মায়’পিয়া বিকাৰৰ সংশোধনৰ বাবে অৱতল লেনছ প্ৰয়োজন হয়।

উত্তৰঃ হাইপাৰমেট্ৰ’পিয়াক দূৰ দৃষ্টিগ্ৰস্ততা বুলিও কোৱা হয়। ৰশ্মিচিত্ৰঃ

দিয়া আছে,

গতিকে লেনছখন উত্তল। অৰ্থাৎ দূৰ দৃষ্টিগ্ৰস্ততাৰ সংশোধনৰ বাবে উত্তল লেনছৰ প্ৰয়োজন।

উত্তৰঃ আমাৰ চকুৰ বাবে এটা স্থিৰ প্ৰতিবিম্বৰ দূৰত্ব আছে। গতিকে লক্ষ্যবস্তুৰ দূৰত্বৰ সলনি হ’লেও প্ৰতিবিম্বৰ দূৰত্ব একে থাকে। আনহাতে, লক্ষ্যবস্তুৰ দূৰত্ব নুন্যতম 25cm ৰ পৰা অসীম দূৰত্ব। যদি লক্ষ্য বস্তুৰ দূৰত্ব 25cm তকৈ কম কৰা হয়, তেতিয়া লেনছৰ প্ৰতিবিম্ব গঠনৰ সূত্ৰমতে প্ৰতিবিম্ব স্পষ্টকৈ চকুৰ ৰেটিনাত গঠন নহ’ব। ফলত স্পষ্টকৈ বস্তুটো দেকা পোৱা নাযাব।

উত্তৰঃ চকুৰ পৰা লক্ষ্যবস্তুৰ দূৰত্ব বঢ়াই নিলেও প্ৰতিবিম্বৰ দূৰত্বৰ সলনি নহয়। কিয়নো প্ৰতিবিম্বৰ দূৰত্ব চকুৰ লেনছ আৰু ৰেটিনাৰ মাজৰ দূৰত্ব। এই দূৰত্ব সদায় স্থিৰ।

উত্তৰঃ তৰাৰ তিৰবিৰণি তৰাৰ পোহৰৰ বায়ুমণ্ডলীয় প্ৰতিসৰণৰ বাবে হয়। তৰাৰ পোহৰ পৃথিৱীৰ বায়ুমণ্ডলত অবিৰতভাৱে প্ৰতিসাৰিত হয়। বায়ুমণ্ডলীয় প্ৰতিসৰণ ঘটা মাধ্যমটোত প্ৰতিসৰণাংক ক্ৰমান্বয়ে সলনি হৈ থাকে। যিহেতু বায়ুমণ্ডলে তৰাৰ পোহৰ অভিলম্বৰ দিশত বেকা কৰি দিয়ে তৰাটোৰ আপাত অৱস্থান, প্ৰকৃত অৱস্থানতকৈ কিছু বেলেগ হয়। যিহেতু পৃথিৱীৰ বায়ুমণ্ডলৰ ভৌতিক অৱস্থা সুস্থিৰ নহয় গতিকে তৰাটোৰ আপাত অৱস্থানো সুস্থিৰ নহৈ সামান্য ইফাল-সিফাল হৈ প্ৰদৰ্শন কৰে।

উত্তৰঃ গ্ৰহৰ নিজা পোহৰ নাই। ইহঁতে পোহৰৰ একেটা বিস্তৃত উৎস হিচাবে কাম কৰে। সূৰ্যৰ পৰা পোহৰ শোষণ কৰি এইবোৰে পোহৰ নিৰ্গমণ কৰে। বায়ুমণ্ডলীয় প্ৰতিসৰণৰ ফলত সৃষ্টি হোৱা প্ৰতিবিম্বৰ স্থান গ্ৰহটোৰ গাতে থাকে আৰু অনুজ্জ্বল হৈ পৰা অৱস্থাটো উজ্জ্বলতাৰ দ্বাৰা নিষ্ক্ৰয় হৈ থাকে। গতিকে ইহঁতৰ প্ৰতিবিম্বৰ সাল-সলনি নহয়। সেইবাবে গ্ৰহবোৰে তিৰবিৰাই নাথাকে।

উত্তৰঃ ৰাতিপুৱা সূৰ্যটো পৃথিৱীৰ পৰা বহু দূৰত থাকে। সূৰ্যৰ পৰা অহা দৃশ্যমান পোহৰৰ ৰঙা ৰঙৰ তৰংগ দৈৰ্ঘ্য আটাইতকৈ বেছি। দিগন্তৰ ওচৰত সূৰ্যৰ পোহৰ আমাৰ চকুত সোমোৱাৰ পূৰ্বে বায়ুমণ্ডলৰ আপেক্ষিকভাৱে ডাঠ তৰপবোৰৰ মাজেৰে যথেষ্ট দূৰত্ব অতিক্ৰম কৰে। দিগন্তৰ ওচৰত নীলা ৰংৰ সৰহভাগ আৰু চুটি তৰংবোৰ কণাসমূহে বিক্ষিপ্ত কৰি আঁতৰাই পঠায়। সেয়ে আমাৰ চকুত পৰা পোহৰ অধিক তৰংগ দৈৰ্ঘ্যৰ। ই সূৰ্যক ৰঙচুৱা আভা প্ৰদান কৰে।

উত্তৰঃ মহাকাশত বায়ুমণ্ডল নাই বাবে সূৰ্যৰ পোহৰ আহোতে পোহৰৰ নীলা ৰঙবোৰৰ বিক্ষেপণ নঘটে। ফলত কোনো বিক্ষেপিত পোহৰ বা আন পোহৰেই গৈ মহাকাশচাৰীৰ চকুত নপৰে। গতিকে মহাকাশচাৰী এজনে আকাশৰ ৰং নীলাৰ পৰিৱৰ্তে কলা দেখে।